نقابِ آزادي بيان
محمد عرفان نوري
بسم‌الله الرحمن الرحيم
وما أرْسلْناك إِلّا رحْمهً لِلْعالمِين
و تو را جز رحمتي براي جهانيان نفرستاديم (انبيا۱۰۷)
در فرانسه، قانوني وجود دارد تحت عنوان آزادي بيان، بي‌چون چرا و بدون حد و مرز اكنون اگر بخواهيم رعايت آزادي بيان را توسط شخص امانوئل مكرون رييس‌جمهور فرانسه بررسي كنيم، نكات قابل توجهي پديدار مي‌شود. در روزهاي گذشته مكرون در مراسمي سخناني به زبان آورده كه نوعي فرصت‌طلبي و كينه‌توزي با آن آميخته شده بود. مكرون به جاي آنكه در اين مراسم، كدورت به وجود آمده را تلطيف كند و اصطلاحا اصلاح ذات‌البين نمايد، در آتش اختلافات دميد و بسيار ناشيانه و شيطنت‌آميز باعث موج جديدي از اسلام هراسي غير منصفانه در فرانسه شد. اينكه عده‌اي خودسرانه و بدون برگزاري محكمه‌اي عادلانه راسا اقدام به اجراي حكم مورد نظر خود مي‌كنند، محكوم و غير اسلامي است اما در كشوري كه خود را پرچم‌دار آزادي بيان مي‌داند، به مقدسات و اعتقاداتِ بخش اعظمي از جهانيان توهين و هتاكي مي‌شود بايد هزينه‌هاي پيش‌بيني نشده آن هم پرداخته شود و منتظر اقدامات احساسي و تند هم باشند. حال به دو مورد از تناقضات آزادي بيان در رفتار مكرون بپردازيم. چندي پيش فيلمي منتشر شد كه در يك مراسم عمومي چند جوان مكرون را با اسم كوچك و صميمانه خطاب قرار دادند، ناگهان مكرون با برافروختگي به جوان مي‌گويد: [اينگونه من را خطاب نكن و بگو «آقاي رييس‌جمهور»] در كشوري كه به مقدسات و اعتقادات به راحتي اهانت مي‌شود چه مي‌شود كه سردمدار آزادي بيان با يك لحن صميمانه هم كنار نمي‌آيد و برآشفته مي‌شود؟ اخيرا هم پس از واكنش اردوغان به سخنان مكرون، دولت، سفير را فراخواند. اين چگونه آزادي بياني است كه همه شؤونات و حريم‌ها را مي‌توان دستاويز قرار داد اما وقتي كه با رييس‌جمهور به اصطلاح حامي آزادي بيان برخورد مي‌كنيم بايد تمامي پروتكل‌هاي باب ميل او رعايت شود؟
چه شده كه در يك كشور پيشرفته به راحتي مي‌شود به ساحت مقدس بهترينِ مخلوقات اهانت كرد اما به رييس‌جمهور كشور نه؟! چه شده كه در يك كشور، به رحمت جهانيان مي‌شود اهانت كرد اما به دولت آن كشور نه؟! چه شده كه در يك كشور به مراد و معشوق قريب به دو ميليارد انسان مي‌شود اهانت كرد اما به رييس نه چندان محبوب آن كشور نه؟! و اين بي‌انصافي‌ها همه هست، ...
اما محمد، رسول مكرم اسلام(ص) پيامبر رحمت و دوستي است و روزي كه ديد مردِ هتاك بر سر او زباله نريخت، جوياي حال او شد و به عيادت او رفت.
به همين دليل است كه پس از گذشت۱۴۰۰ سال از آن دوران با پيشرفت فرهنگ و تمدن بشريت انتظار اينگونه رفتار‌هاي هتاكانه، جاهلانه و غيرانساني نيست و طبيعي است كه با مشاهده اينگونه رفتار‌ها، عشاق محمد(ص) گريان و خشمگين شوند. اميد است كشورهايي مانند فرانسه كه مكررا خود را حامي حقوق بشر مي‌دانند بفهمند كه ضربه زدن به اعتقادات بخش زيادي از مردم و جريحه‌دار كردن روح انسان‌ها نيز نمونه‌اي از نقض حقوق بشر است و قانوني در كشور خود تصويب كنند كه توهين به مقدسات آدميان كه خود نوعي سلاح كشتار احساسات ملت‌هاست، ممنوع و غيرقانوني اعلام شود.