علي حقاني، 18ساله، ساكن تهران، برنده مدال طلاي المپياد جهاني كامپيوتر
در كنكور بچه‌ها مجبورند همه دروس را بخوانند و خيلي به علايق‌شان توجه نمي‌كنند. بايد بعد از قبولي در دانشگاه به اين علاقه توجه كنند، اما در المپياد از ابتدا پيگير علاقه‌شان هستند و تمركزشان روي يك درس خاص است كه به آن علاقه دارند. تجربه المپياد باعث مي‌شود علاوه بر درس‌هايي كه در مدرسه ياد مي‌گيريم، موارد ديگري را هم آموزش ببينيم كه بعد از ورود به دانشگاه خيلي كمك مي‌كند.
بچه‌هايي كه در تهران براي المپياد آماده مي‌شوند، قطعا از نظر امكانات و حضور اساتيد با بچه‌هايي كه خودشان در شهرستان براي المپياد آماده مي‌شوند، تفاوت دارند. اما اصولا به اين شكل است كه كساني كه در المپياد موفق مي‌شوند خودشان به شكل خودجوش تلاش كرده‌اند تا به اين موفقيت رسيده‌اند. امكانات در اين زمينه تاثيرگذار است اما تلاش خود فرد تاثير بيشتري دارد، نبود امكانات را نمي‌شود مورد خيلي مهمي در موفقيت در المپياد دانست.
رشته نرم‌افزار دانشگاه شريف را انتخاب كرده‌ام براي ادامه تحصيل، اما تصميم دارم در خارج از كشور ادامه تحصيل بدهم، در اين چند سالي كه ايران هستم، براي بچه‌هايي كه آماده المپياد مي‌شوند تدريس خواهم داشت و همين طور يك‌سري فعاليت‌ها در حوزه نرم افزار خواهم داشت مثلا در حوزه برنامه‌نويسي و بازي‌سازي.
كساني كه براي المپياد جهاني كامپيوتر از كشورهاي ديگر دنيا آمده بودند، مي‌گفتند كه از دوران ابتدايي دروس مربوط به كامپيوتر را در دروس مدرسه‌شان داشتند. فكر مي‌كنم اگر اين اتفاق در ايران هم بيفتد ما چيزي كمتر از كشورهاي برتر در زمينه كامپيوتر نخواهيم داشت. البته در حال حاضر هم تيم ايران يكي از تيم‌هاي برتر در زمينه كامپيوتر است.