علي صيادي، 18 ساله، ساكن تهران، برنده مدال طلاي رياضي در المپياد جهاني
دانش‌آموزان به همه درس‌ها علاقه ندارند، در المپياد اين فرصت ايجاد مي‌شود كه فرد به رشته يا درس مورد علاقه‌اش بپردازد و روي آن متمركز شود و پيشرفت كند. در المپياد در چهار ساعت بايد به سه سوال پاسخ دهيم، اما در كنكور بايد در پنج ساعت 200 تست زده شود. در المپياد وقتي براي رسيدن به جواب يك سوال يك ساعت و نيم وقت مي‌گذاريم، قطعا تلاش بيشتري براي رسيدن به راه‌حل مساله صورت مي‌گيرد، اين تلاش در كنكور وجود ندارد. اين باعث مي‌شود المپيادي‌ها به راه‌هاي تحقيق در دانشگاه هم بيشتر آشنا شوند و بهتر بتوانند در مورد يك موضوع راه‌هاي مختلف را ببينند. البته اين موضوع هم وجود دارد كه چون المپيادي‌ها فقط در يك درس و يك رشته مطالعه مي‌كنند در ترم‌هاي اول دانشگاه در مورد درس‌هاي ديگر اطلاعات‌شان كمتر است، من كه فقط در زمينه رياضي مطالعه كرده‌ام، كمتر فيزيك يا ادبيات خوانده‌ام، ولي كنكوري‌ها همه دروس را به يك اندازه مطالعه مي‌كنند.
كشورهاي ديگر محدوديتي براي دفعات شركت در المپياد براي شركت‌كنندگان‌شان قايل نيستند. به طور مثال يكي از شركت‌كنندگان كانادا در رشته رياضي ششمين بار بود كه در المپياد جهاني شركت مي‌كرد. اما در ايران قانون مي‌گويد كه افراد فقط تا قبل از اينكه وارد دانشگاه شوند، آن هم تا سقف دو مرحله مي‌توانند در المپياد جهاني شركت كنند. اين موضوع باعث مي‌شود كه شركت‌كنندگان تجربه بيشتري داشته باشند، چون ممكن است در دفعات اولي كه شركت مي‌كنند مدال‌هاي خوبي كسب نكنند، اما در تجارب بعدي‌شان مي‌توانند موفقيت بيشتري داشته باشند چون تجربه‌شان بيشتر است.
رشته نرم‌افزار دانشگاه شريف را انتخاب كرده‌ام، اما برنامه‌ام براي آينده اين است كه در يكي از دانشگاه‌هاي امريكا ادامه تحصيل دهم. در رشته رياضي دانشگاه مناسبي در ايران وجود ندارد، اما دانشگاه‌هاي خوبي در جهان هستند كه رشته رياضي را در سطح خوبي ارايه مي‌كنند. من هميشه دوست داشتم روي مرزهاي علم رياضي حركت كنم و به جايي برسم كه نظريه ارايه كنم و يك نظريه‌پرداز در اين علم باشم و به جاي اينكه كشفيات علمي ديگران را مطالعه كنم، خودم به كشفياتي در اين علم برسم.
المپياد در شهرستان‌ها خيلي جا نيفتاده است. و همين باعث شده كه بعضي خانواده‌ها با شركت بچه‌ها در دوره‌هاي المپياد موافق نيستند، چون وقتي دانش‌آموزي وارد دوره المپياد مي‌شود، معدلش افت مي‌كند، چون تمركزش روي يك درس خاص قرار مي‌گيرد و فرصت مطالعه بقيه دروس را ندارد. همين باعث مي‌شود كه خانواده‌ها نگران شوند كه اگر دانش‌آموزشان نتواند طلاي المپياد را كسب كند، از كنكور هم جا مي‌ماند. اما اگر فرهنگ اين مساله ايجاد شود و خانواده‌ها اين فرصت را به بچه‌ها بدهند كه اين مرحله را تجربه كنند و نگران جا ماندن‌شان از كنكور نباشند، بچه‌ها بهتر مي‌توانند استعدادهاي‌شان را در درس و رشته مورد علاقه‌شان پيدا كنند. المپياد وقت تلف كردن براي يك درس نيست. آنقدر كه براي كنكور در جامعه تبليغ مي‌شود براي المپياد تبليغ نمي‌شود، اصلا بعضي‌ها نمي‌دانند المپياد چيست.