سيستم توازن قواي اروپا و پايان آن
هنري كيسينجر / مترجم: منصور بيطرف
جنگ كريمه و سقوط نظم كنگره وين
ائتلاف مقدس دقيقا براي مقابله با اين تحولات طراحي شده بود. اما موقعيت حاكمان در بريتانيا و وين آنقدر متزلزل شده بود – و تحولات اروپا هم گسترده شده بود و هم علت وجوديشان متنوع – كه نتوانند يك سازمان مشترك به وجود آورند. روسيه بنا به ظرفيت ملي خودش عليه انقلاب مجارستان وارد شد و حاكميت اتريش در آنجا را نجات داد. اتريش هم براي مابقي حوزهها ثابت كرد كه آنقدر قوي است كه بتواند بر چالشهاي انقلابي غلبه كند. اما هرگز نتوانست آن اعتماد به نفسي را كه از دورههاي پيشين داشت دوباره كسب كند. بالاخره، جنگ كريمه در سالهاي 56-1853 وحدت دولتهاي محافظهكار اتريش، پروس و روسيه را كه يكي از دو قطبهاي كليدي نظم بينالمللي وين بودند، شكاند. اين تركيب از نهادهاي موجود در انقلابها دفاع ميكردند و فرانسه را كه برهم زننده قبلي صلح بود، ايزوله كرده بودند. حالا ناپلئون ديگري در جستوجوي فرصتي است تا خودش را در چندين جهت نشان دهد. در جنگ كريمه، ناپلئون [ سوم ] اين فرصت را ديد تا با متحد كردن خود با بريتانيا مانع رسيدن روسيه به قسطنطنيه و دسترسي آن به مديترانه شود. اين صفبندي بهدرستي پيشرفت روسيه را به بهاي پايين آوردن حد شكست ديپلماسي متوقف كرد.
البته چالش بر سر كريمه - كه روسيه آن را در قرن هيجدهم از خراجگذاري عثماني بيرون آورده بود - شروع نشده بود بلكه سابقه آن به رقابت فرانسه و روسيه بر سر ادعاي حق جامعه مسيحي در اورشليم [ بيتالمقدس] كه در آن زمان در حوزه قلمروي عثماني بود برميگشت. در آن دوره بر سر اينكه كدام مذهب، كاتوليك يا ارتدوكس، اولويت دسترسي به مكانهاي مقدس دارند، بحث و جدلي صورت گرفته بود، تزار نيكولاس اول خواهان اين بود كه حق او به عنوان «حامي» تمام رعيتهاي ارتدوكس قلمرو امپراتوري عثماني كه جمعيت عمدهيي را در سراسر قلمروهاي استراتژيك تشكيل ميدادند، به رسميت شناخته شود. اين درخواست – كه به معناي حق دخالت در امور دولت خارجي بود – برحسب اصول اخلاقي جهاني بيان شده بود اما [ در حقيقت ] ضربهيي بود به قلب حاكميت عثماني. رد اين درخواست از سوي عثماني سبب پيشرفت ارتش روسيه در مناطق بالكان و درگيري دريايي در درياي سياه شد. بعد از شش ماه، بريتانيا و فرانسه از ترس اينكه مبادا امپراتوري عثماني سقوط كند و همراه با آن توازن اروپا از هم بپاشد، به نفع عثماني وارد جنگ شدند. ادامه در صفحه 14