آسيب‌هايي بيشتر از سود و منفعت
امان الله قرايي‌مقدم ٭
براساس نظريات جامعه‌شناسي، دو نوع اعتماد در جامعه وجود دارد؛ اعتماد افقي كه ميان مردم و مردم است و اعتماد عمودي كه ميان مردم و مديران است. ممنوعيت چهره‌ها در رسانه ملي، مهم‌ترين آسيبش به اعتماد عمودي جامعه است. متن جامعه ديگر نمي‌تواند به مديران و دولتمردان و حكومتداران اعتماد داشته باشد و آسيب چنين اتفاقي بسيار زياد است. اينچنين است كه وقتي چهره‌ها در رسانه ملي ممنوع مي‌شوند، افكار عمومي اين پيام را دريافت مي‌كنند كه نبايد به كسي اعتماد كنند؛ نه مديري كه خدمت كرده و نه چهره هنرمندي كه سال‌ها براي رسيدن به جايگاهي كه دارد تلاش كرده. آسيبي كه اين ممنوعيت وارد مي‌كند، بسيار بيشتر از سودي است كه با درنظرگرفتن آن، محدوديت ايجاد شده. شايد در مقطع كوتاه زماني چهره‌اي كه رسانه ملي ممنوعش كرده، ديده نشود يا چهره‌اي كه در رسانه‌هاي نبايد ديده شود، از متن جامعه حذف شوند. اما حس كنجكاوي و تحريك‌پذيري مردم نسبت به خبرهايي از اين دست باعث مي‌شود تا سراغ اين چهره‌ها بروند و بخواهند بدانند كه چرا اين اتفاق افتاده و در جريان باشند. وقتي چنين مي‌شود و مردم مي‌بينند كه نه براساس قانون و حكم دادگاه و مثلا براساس سليقه مديري در رسانه ملي اين ممنوعيت ايجاد شده، آن بي‌اعتمادي شكل مي‌گيرد و ضربه‌اش به مديران و دولتمرداني وارد مي‌شود كه در حال‌حاضر براي مديريت جامعه و از بين رفتن مشكلات و كمبودها فعاليت مي‌كنند. مردم ديگر به هيچ مديري اعتماد نمي‌كنند و اين بي‌اعتمادي كه در حال‌حاضر در جامعه ايراني ديده مي‌شود و همه نسبت به آن هشدار مي‌دهند بيشتر از پيش مي‌شود. در حالي كه رسانه ملي هر جامعه‌اي وظيفه دارد كه نقش مهمي در ايجاد همدلي، اعتماد و همراهي در آن جامعه ايفا كند و وقتي با تصميمات سليقه‌اي چهره‌هاي مختلف را حذف مي‌كنند، مردم را بي‌اعتماد مي‌كنند و بي‌اعتمادي را در جامعه گسترش مي‌دهند. ٭ جامعه‌شناس