اينجا خيابان انقلاب است، دانشگاه تهران
اعتماد| اينجا ورودي دانشگاه تهران است؛ 23 دي ماه سال 57. مردمي كه مي‌بينيد، براي بازگشايي دوباره دانشگاه بعد از يك ماه ماجرا و اتفاق كه از 13 آبان رخ داده، جمع شده‌اند. در تاريخ و روايت‌ها و خاطره‌ها، دانشگاه‌ها در دوران انقلاب تا بعد از پايان انقلاب فرهنگي، تعطيل بودند. اما در برهه خاصي، اين تعطيلي الزاما به معناي بسته شدن درها، سكوت و خلوت محيط دانشگاه نبوده. اگر سراغ چهره‌هاي معروف سياسي نرويد و اگر تصميم بگيريد كه اين‌بار به جاي خواندن خاطره‌هايي از فعالان دانشجويي آن‌دوران كه حالا معروف و شناخته شده هستند، پاي خاطرات شاهداني خودماني‌تر و عيني بنشينيد، روايت خاطره‌ها، جذاب‌تر، بامزه‌تر و البته اندكي روزمره‌تر واقعي‌تر است. درست مثل خاطرات شاهدان اين نوشته كه همه در سال 57 در دانشگاه تهران درس مي‌خواندند و وقتي اين عكس را ديدند، شروع به روايت و خاطره‌گويي كردند از روزگاري كه هيچ‌وقت ديگر با اين‌همه جذابيت، در دانشگاه‌ها تكرار نشد. يك‌نفر گفت: «ما 24 ساعت دانشگاه بوديم، تعطيلي را يادم است، اما ما بوديم، سركلاس نمي‌رفتيم. فيلم مي‌ديديم، بحث مي‌كرديم و كتاب مي‌خوانديم، مردم هم مي‌آمدند دانشگاه.» يك‌نفر ديگر از خاطرات دانشگاه بابل گفت و اينكه: «دانشگاه ما تعطيل نشد، خبرها مي‌رسيد كه بچه‌هاي تهران سركلاس نمي‌رفتند. ما هم نمي‌رفتيم و مي‌مانديم توي حياط.» يك‌نفر ديگر اما در آن مقطع دانشجو نبوده، سال اول دبيرستان را مي‌گذرانده و همان شور و حال دانشجوها، براي شركت در اين فضاي عجيب و پرشور، وسوسه‌اش مي‌كند: « ما تازه داشتيم بزرگ مي‌شديم، چشم‌مان به دانشجوها بود. دانشگاه پر بود از اتفاق‌هاي خوب، فيلم، كتاب، بحث، خواندن، فهميدن، درك كردن بيشتر. ما هم مي‌خواستيم بخشي از اين جريان باشيم». خاطره‌ها و روايت‌ها، به بهانه اين عكس، تصويري از دانشگاهي را مي‌سازد كه سردترين روزهاي زمستان، پراز تب و تاب و گرمي بوده. روزهايي كه خبرگزاري ايرنا، مجموعه عكسي از حضور مردم براي بازگشايي مجدد دانشگاه تهران در 23 دي ماه سال 57، منتشر كرده و اگر دقيق‌تر به اين عكس نگاه كنيد، لابه لاي جمعيتي از مردم و انقلابيون ، دانشجوها هم ديده مي‌شوند و دانشجوهايي كه حالا اگر از آن‌ها بپرسيد اكثر معتقدند: «بهترين روزهاي دانشجويي خود را در همين زمستان گذراندند».