توصيهاي به اصولگرايان
اين موضوع موجب بحران جدي نزد آنان خواهد شد. در بهترين حالت كه انتظارش را داريد اين است كه پيروز انتخابات شويد، در اين صورت سرزمين سوختهاي را ايجاد خواهيد كرد كه امكان تحقق هيچ برنامه و هدف سازندهاي را نخواهيد داشت. از نظر اخير و به لحاظ جناحي اين امر به نفع اصلاحطلبان است، ولي چون كل كشور دچار مشكل خواهد شد، مآلاً اصلاحطلبان نيز زيان خواهند كرد. به نظر ميرسد اين دسته از اصولگرايان حاضر نيستند كه تبعات و نتايجي كه بر سياستهاي آنان بار ميشود را به درستي تحليل كنند.
فرض كنيم اقتصاد و فقر مساله اصلي است. در اين صورت تكيه بر سياست توزيع كالا از منابع عمومي، شكست بعدي است كه به مراتب از شكست اول بدتر است. كمترين انتظار اين است كه سياستگذاران انتخاباتي، حداقل به سه ماه بعد از انتخابات هم فكر كنند. سياست در 29 ارديبهشت سال 1396 به پايان نميرسد. 29 ارديبهشت امسال خط پايان نيست، بلكه خط آغاز است. بهتر است آن قدر انرژي و منابع خود را مصرف نكنيم كه پس از آن ياراي رفتن نداشته باشيم.