الفاظ ناپسند، چه چيزي را به فراموشي مي‌سپارد؟
خريد و فروش چند باره بسياري از تابلوها و اشياي هنري موضوع اختلاف ديگري بود كه هنرمند ديگري با شهرداري داشت. اينها مباحث حقوقي است ولي مسائل فني‌تري هم وجود دارد. از جمله كپي‌كاري‌هاي كامپيوتري كه اعتبار كارهاي هنري را مخدوش كرده است و اخيرا در فضاي مجازي مواردي از آن در حوزه خط منتشر و حتي در مواردي به حذف آثار از گالري‌هاي فروش منجر شده است. تخلفات ديگري هم هست. كشيدن تصاوير و تابلوهاي بدل از روي اصل و قالب كردن آن به جاي تابلوي اصل كه اين موجب بي‌اعتبار شدن كل مجموعه‌هاي هنري خواهد شد. ولي بدترين اتهامي كه در اين ميان طرح شده، سرقت تابلوها و اشياي هنري مهمي است كه مي‌گويند برخي از آنها از مجموعه‌داران خصوصي اروپا سر در آورده است. جنجالي كه چندي پيش بر ارسال تابلوهاي موزه هنرهاي معاصر به خارج از كشور پيش آمد تا حدي معلول همين اتهام است. گفته مي‌شود، هنوز كه هنوز است از مجموعه بسيار غني اين موزه فهرست‌برداري رسمي نشده است.
همه اينها براي هنر و بازار هنر خطرناك است و متاسفانه كمتر كسي حاضر به پاسخگويي شفاف است. شكل‌گيري مافيا در اين بازار خطرناك و عدم شفافيت نيز بلاي جان اين حوزه است. توجه به اصل ادعاي رييس فرهنگستان نبايد تحت شعاع الفاظ ناپسندي كه به كار برده شده قرار گيرد. شايد بهتر بود كه هنرمندان معترض به عبارات و الفاظ مذكور، خواهان رسيدگي به اتهاماتي كه طرح شده نيز مي‌شدند. در پايان تاكيد دوباره مي‌شود كه ما از درستي يا نادرستي اين اتهامات اطلاعي نداريم ولي اين را مي‌دانيم هنگامي كه اين نوع ادعاها مطرح مي‌شوند براي افكار عمومي ابهام توليد مي‌كند و با فحاشي و اتهامات دو طرف به هم ابهام رفع نمي‌شود.