اينها ماييم
سيدعلي ميرفتاح
شنيدم كه امروز سالروز تولد رييس‌جمهور است. علي‌الظاهر دكتر حسن روحاني نهم دي‌ماه به دنيا آمده‌اند. مقدم‌شان مبارك؛ ان‌شا‌ءالله كه صد‌وبيست ساله شوند و در زندگي و كار و مسووليت‌شان موفق‌تر و مويدتر از قبل باشند. توفيق رييس‌جمهور در مسووليت‌هاي كوچك و بزرگ‌شان، توفيق ملت را در پي دارد و خدايي نكرده، زبانم لال، شكست‌شان روي دست ملت هزينه مي‌گذارد. هنوز ما داريم تاوان بي‌توفيقي‌هاي قبل را مي‌پردازيم، خدا نكند اين يكي هم به آنها اضافه شود. عقل حكم مي‌كند كه هركاري از دست‌مان بر‌مي‌آيد براي توفيق دولت بكنيم و نترسيم كه اين توفيق به نام چه كسي نوشته شود. توفيق را نمي‌دانم اما شكست يقين دارم كه به پاي همه سند مي‌خورد. گاهي مخالفان دكتر روحاني فراموش مي‌كنند كه او بر چه مسندي تكيه زده است و از ياد مي‌برند كه شكست او چه تبعات سنگيني مي‌تواند داشته باشد. «يكي بر سر شاخ بن مي‌بريد». بعضي رقباي تند و تيز دولت هم همين‌طور. چون ابعاد كار را متوجه نيستند، يادشان مي‌رود كه ايشان چه مسووليتي را عهده دارند، لذا كارهايي مي‌كنند و دست به اقداماتي مي‌زنند كه احتمالا پيامدهايش را غافلند و ته ماجرا را نمي‌دانند. خيلي سال پيش لطيفه ساخته بودند كه مسوولي به مسوول ديگر گفته بود «پس اينها كي مي‌روند؟» گفته بود «عزيز دلم، اينها ماييم؟ كجا برويم؟» حالا هم باور كنيد اينها ماييم، و چندان فرقي نمي‌كند كه اين‌طرفي باشيم يا آن‌طرفي. قايق را كه سوراخ كنيم، دريا معطل نمي‌ماند تا بين مسافران تمييز قائل شود و «پشيمان»ها را از «پشيمان نيستم»ها جدا كند. نمي‌گويم دولت عيب و ايراد ندارد و ضعيف نيست. اينها هم مثل اسلاف‌شان، ضعف‌هايي دارند و قوت‌هايي. آنچه بر من و شما فرض است اين است كه بكوشيم ضعف‌هاي‌شان را كم كنند و قوت‌هاي‌شان را بيشتر. شك نكنيد اين ضعف‌ها و قوت‌ها مستقيما در زندگي و كار و بار ما اثر دارند. البته عده‌اي به جاي تقويت دولت توي كاسه‌اش مي‌گذارند و چنين وانمود مي‌كنند كه همه بدبختي‌هاي كشور، اعم از معيشتي و غير‌معيشتي زير سر دولت است و هر طوري هست بايد كمر به انهدامش ببنديم... گويي اين دولت از امريكا آمده. تا آنجا كه ما خبر داريم مردم در انتخابات قانوني شركت كردند و به روحاني راي دادند. خوب و قوه‌دار هم راي دادند. اينكه به وعده‌هايش عمل كرده يا نكرده يك بحث است، اينكه از بيخ و بن بزنيم هوايش كنيم بحث ديگر. از اتفاق همين بحث ديگر است كه خيلي خطرناك است... البته دولت روحاني جزو دولت‌هاي خوش‌اقبال نيست. بر سر راهش گير و گرفتاري زياد دارد. در بعضي جاها ندانم‌كاري هم با بداقبالي‌اش همدست شده. مال كي نشده؟ «نه من ز بي‌عملي در جهان ملولم و بس...» خواستم تولد رييس‌جمهور را تبريك بگويم، يك‌دفعه حرف توي حرف آمد و از يك جاي ديگر سردرآوردم. غرض اينكه ان‌شاء الله دوازدهمين رييس‌جمهوري‌اسلامي موفق و مويد باشد و بتواند به بهترين نحو اوضاع اقتصادي مملكت را سامان بدهد. روحاني مرد بي‌تجربه‌اي نيست؛ همراهي دور و درازش با مرحوم هاشمي او را براي روزهاي سخت و بحراني آماده كرده است. بعيد مي‌دانم فكر اين روزها را نكرده باشد. اما به عنوان يك شهروند ساده، شهروندي كه لحظه‌اي از رايش پشيمان نشده، ضمن عرض تبريك، براي روحاني دعا مي‌كنم. شايد بد نباشد كمپين دعا براي روحاني راه بيندازيم و نه فقط براي موفقيت او كه براي موفقيت اعتدال و اميد دعا كنيم. دعاي بيست و چند ميليوني مي‌دانيد چه قدرتي دارد؟ هزاران بلا بگرداند و فرشته‌ها را نيز با ما همراه كند. «دلا معاش چنان كن كه گر بلغزد پاي/ فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد».