بداخلاقي سياسي
غلامعلي جعفرزاده ايمنآبادي
با افزايش قيمت بنزين، اعتراضهايي در بعضي شهرها و شهرستانهاي كشور ايجاد شد كه با برخي اقدامهاي صورت گرفته از سوي گروههايي خاص به تشنج كشيده شد. اما واقعيت ماجرا آن است كه ما به عنوان مسوولان يا در كلامي بهتر نمايندگان مجلس در ابتدا به اين نتيجه نرسيديم كه اعتراضهاي شكل گرفته در كشور، تمام و كمال كار دولتهاي خارجي يا همسايههاي ايران بوده است اما پس از مدتي و با توجه به برخي اقدامات رخ داده، كمكم چنين نتايجي حاصل شد، به طوري كه امروز نميتوان منكر برخي دخالتهاي خارجي در مساله اعتراضهاي مردم ايران به افزايش قيمت بنزين شد.
اين دخالتها البته نه براي نخستين بار است و احتمالا نه آخرين بار. برخي كشورهاي خارجي سالهاست دندان طمع تيز كردهاند كه بتوانند با طرحريزي اقداماتي به نظام جمهوري اسلامي آسيب وارد كنند.
اينان در هر قسمتي كه مشكلي ببينند، نهايت تلاش خود را براي سوءاستفاده از آن موضوع به كار برده و در حقيقت ميكوشند تا از آب گلآلود ماهي بگيرند. كشورهاي اروپايي و امريكايي يا برخي كشورهاي منطقه خاورميانه روزهاست ميكوشند اعتراضهاي مردمي در ايران را به سود خود مصادره كنند ولي با اين حال نقطه آغاز اين اعتراضها به داخل كشور مربوط است. تمام مسوولان چه در سطح كلان و چه مسوولان پستهاي مياني و خرد بايد توجه داشته باشند كه نبايد به گونهاي رفتار كنند كه بهانه به دست دشمن بدهند هرچند كه مردم ايران هر زماني كه آنان قصد سوءاستفاده داشتند، همچون روزهاي اخير هوشيارانه به ميدان آمده و اوضاع را سامان دادهاند.
نكه قابل توجه آن است كه در چنين مواقع حساسي كه بسياري از كشورهاي خارجي آستينها را بالا زده و فرصت را براي رسيدن به اهداف خود و آسيب جدي وارد كردن به نظام و انقلاب اسلامي مناسب ميدانند، در داخل كشور اتحاد و انسجام لازم ميان مسوولان مختلف و جناحهاي سياسي ايجاد نميشود. در روزهاي بحراني است كه به وضوح ميتوان ديد عدهاي در داخل كشور به دنبال رسيدن به مقاصد جناحي خود يا در عبارتي صحيحتر، انتقامگيري سياسي هستند. انتقامگيري كه سبب ميشود هر طرف نهايت تلاشش را براي ايراد ضربه به جناح مقابل به كار ببرد. موضوعي كه در اعتراضات اخير نيز به چشم خورد.
در اعتراضهاي اخير هم بار ديگر مشخص شد كه عدهاي بعد از مشاهده نارضايتيهاي مردم از افزايش قيمت بنزين، تلاش كردند جهت تخريب نهادهاي انتخابي يعني دولت و مجلس شوراي اسلامي گام بردارند. اين رفتارها دقيقا مصداق بداخلاقيهاي سياسي است. اين يعني ما قواعد بازي سياسي را بلد نيستيم و درسهاي سياست را نياموختهايم كه بخشي از آن به دليل خلأ وجود احزاب در كشور است. در كشورهايي كه احزاب در آنها به صورت فعال وجود دارند و به فعاليت ميپردازند، آنها بر اساس اصول سياست عمل كرده و هرگز به قتل نفس يكديگر اقدام نميكنند. در اين كشورها احزاب برخلاف باور موجود در ايران ميكوشند تا به نوعي موجبات تقويت حزب مقابل را فراهم آورند و اين همان مسالهاي است كه در ايران به چشم نميخورد.
در روزهايي كه منافقين و سلطنتطلبان و ساير گروههاي خواستار براندازي نظام جمهوري اسلامي به ميدان آمدند تا از اعتراضهاي مردم و تنگدستي آنان سوءاستفاده كنند، گروهي داخل كشور نيز تلاش كردند تا از اين شرايط نهايت بهره را برده و به اصطلاح، سر دولت را ببرند. كساني كه به وضوح از تريبونهاي مختلف شروع به فحاشي عليه دولت كردند، حال آنكه افزايش قيمت بنزين تصميم سران قواي سهگانه بود كه رهبر انقلاب اسلامي نيز آن را تاييد كردند.