خنده تلخ رييس مجهور
آيا دولت محترم مي‌خواهد قريب به دو سال تصدي آينده خود را همين گونه سپري سازد و هيچ تغيير و چابكي و استحكام و مسووليت‌شناسي در خويش ايجاد نكند؟ آيا نمي‌بينيم كه اوضاع لحظه به لحظه حساس‌تر و صداي پاي خطر نزديك‌تر مي‌شود؟ آيا هنوز مسجل نشده كه در چنين شرايطي مديران كج‌سليقه كه اتفاقا سابقه اجرايي چنداني نداشته و مانع اطلاع رييس‌جمهور از نظرات كارشناسان و مديران باتجربه مي‌شوند خود بحران سازند و حداكثر براي زمان‌هاي عادي ساخته شده‌اند؟ با اين همه هنوز زمان هست، هنوز امكان رفع برخي از نواقص وجود دارد و هنوز مي‌توان بر بزرگواري و صبر و نجابت ملت ايران تكيه كرد و صادقانه با آنها سخن گفت. من به عنوان نماينده مردم از رييس محترم جمهور مي‌خواهم طي نطقي حساب شده و دقيق و با امعان نظر نسبت به آراء كارشناسان و سياسيون خبره در سيماي جمهوري اسلامي مستقيما و زنده با مردم سخن بگويد و شجاعانه نواقص را بپذيرد و رسما از مردم عذر بخواهد و قول‌هاي مشخص و با زمانبندي بدهد تا بر آتش تحير، سرگرداني، نگراني و بي‌اعتمادي مردم آبي پاشيده شود و جامعه از التهاب كنوني رهايي يابد. بگذاريد بزرگان نظام بدانند كه بسياري از ما نمايندگان اين روزها در ميان مردم سر به زير شده‌ايم. ما براي بسياري از سوالات گزنده و درست مردم جز شرمساري چيزي براي عنوان كردن نداريم. آقايان بزرگوار و محترم! اگر بشود گراني و تورم را توجيه كرد، اگر مردم فشار حداكثري دشمنان را درك كنند، اگر حساسيت شرايط را بفهمند، اگر سيل و زلزله را طبيعي و از كنترل‌ها خارج بدانند با سوال از اختلاس‌ها چه كنيم؟ چگونه مي‌شود رانتخواري‌ها را توجيه كرد؟ تعلل‌ها، خودمحوري‌ها، عدم تمكين به قانون خصوصا قوانين مربوط به حقوق ملت را مخفي نمود؟ چطور مي‌شود از سوال‌ها پيرامون اختلاف مسوولان فرار كرد؟ چگونه امكان دارد كه لحن سبك و ادبيات سخيف و خنده‌هاي تلخ مسوولان را براي مردم توضيح داد؟ آقايان مسوول و تصميم‌گير! مواظب سرعت زمان و صبر مردم و پيش‌بيني‌ناپذيري حوادث باشيد. خداوند با ما پيمان اخوت نبسته است و به قول امام راحل بترسيم از روزي كه خداي ناكرده انفجاري حاصل بشود و...