معلمان و معلمي در سال تحصيلي كرونايي
محمد داوري
شايد اين سالهاي كرونايي در ياد همه بماند اما حتما معلمان و دانشآموزان سال تحصيلي كرونايي را به ياد خواهند داشت و هيچ وقت فراموش نميكنند سالي كه آموزش به گونهاي متفاوت و به دور از مدرسه و كلاس درس و با ارتباط غيرحضوري معلم و شاگرد برگزار شد و مدرسهاي كه گفته ميشد خانه دوم است خالي از هياهوي دانشآموز به چهارديواري سوت و كور تبديل شد و ديگر معنايي نداشت كه معلم نيز در مدرسه حاضر شود. شاگرد و معلم هر كدام در خانه خود و در شرايطي كه حالا خانه شده بود مدرسه اول سال تحصيلي جاري را شروع كردند و هنوز هم كه تقريبا آخرين ماه سال تحصيلي را سپري و روز معلم را تجربه ميكنند و خرداد كه فقط ماه آزمون است و امتحان را در پيش دارند تبريك روز معلم را هم بايد مجازي و آنلاين و غيرحضوري ابراز كنند. در نگاه نخست به نظر ميرسيد كه والدين و معلمان كار سختي را در پيش ندارند، اما رفتهرفته ثابت شد كه اين مجازي كه ميگويند از هر واقعيتي سختتر است، نخست داد مادران و پدران درآمد كه چقدر سخت است مديريت يك يا دو فرزند در خانه و سپس اين فرياد معلمان بود، شنيده شد كه حاضرند به هر قيمتي آموزش حضوري شود تا از مسائل و مشكلات و سختيهاي آموزش غيرحضوري رهايي يابند. هر قدر كرونا جديتر ميشد والدين نگرانتر و معلمان سختكوشتر ميشدند و زماني كه مشخص شد كرونا به اين زودي دست از سر ما برنميدارد معلمان منتظر نماندند و تمام تلاش و ابتكار خود را به خرج دادند تا از حيثيت معلمي دفاع كنند و آنها كه سالها اسير سيستمهاي سنتي بودند، توانستند تا حد زيادي خود را براي معلمي كردن در شرايط جديد آماده و خود را توانمند سازند. دوگانه سلامت و تربيت معلمان را بيشتر نگران تربيت و آموزش كرده بود و اين نگراني و احساس مسووليت معلمي موجب شد تا از هيچ تلاشي براي جبران خلأ آموزش حضوري دريغ نورزند، تلاشي كه در اتاق شيشهاي آموزش آنلاين در مقابل چشمان ناظر والدين، ميليونها سندي ساخت براي اعتراف به ارزش و سختي و اهميت كار معلمي و معلمان.
ترديدي نيست كه بايد امسال را همانگونه كه قدرشناسانه سپاسگزار كادر بهداشت و درمان بوديم مهربانانه و مشفقانه و همدلانه روز معلم را به همه معلمان اين سرزمين تبريك بگوييم و قدردان زحمتهاي آنان باشيم و از مسوولان بخواهيم كه حداقل امسال از تعارف و شعار و وعده پرهيز كنند و براي معلمان و معلمي كارهاي شايسته انجام دهند و قدمهاي بايستهاي بردارند تا انگيزه و اميدي را كه فرداي ما نيازمند آن است از ذهن و زبان و قلم معلمان بر ذهن و جان دانشآموزان جاري و ماندگار شود.