پناه بر تو اي خدا
محمدعلي ابطحي
محمدعلي ابطحي
ميداني خدا چه نوع پرهيزكاري از تو طلب دارم؟
جوري كه خود به خود به طرف گناه نروم.
نورانيت چهره‌ام از نور تو گرفته شده باشد
هرچه كه پيش تو است و تو دوست داري، به آن سو دلم برود
در راه تو بميرم.
در ميان مردمان مسلمان و معتقدان به نبي اعظمت از اين دنيا بروم.
به تو پناه مي‌برم اي خدا:
از بي‌حالي و بي‌عاري
از وِل بودن.
از غصه و اضطراب
از ترس
از خسيس بودن
از غفلت و به ياد تو نبودن
از سنگدلي و قساوت
و به تو پناه مي‌برم از هر درد و بلا و هرزگي و گناهان آشكار و پنهان.
خدايا بازهم پناه برتو.
از نفسي كه هيچ مرزي نمي‌شناسد و براي رفتارهايش پاياني ندارد.
از شكم سيري‌ناپذير
از قلبي كه شكسته نمي‌شود
از دعاهايي كه شنيده نمي‌شود.
از كارهاي بي‌فايده كه نفعي به ديگران نمي‌رساند
مولاي من خلاصه كنم.
به تو پناه مي‌برم كه خودم، دينم، اموالم، زندگيم را از شر شيطان رجيم حفظ نمايي
مي‌دانم به آنچه مي‌گويم آگاهي. خودت، هم ميداني و هم اين درد دل‌هايم را مي‌شنوي.
هيچ‌كس نمي‌تواند جاي تو را در زندگي‌ام داشته باشد
يا به جاي تو وارد زندگي‌ام شود
هيچ‌كس هم جز تو نيست كه پناهم دهد.
خودت نگذار حتي اندكي از عذابت نصيب من شود. طاقت ندارم.
جلوي هلاكت من را تو مي‌تواني بگيري.
عذاب‌هاي تو دردناك است. من نمي‌خواهم به آن وادي دردناك پا بگذارم.