برخورد دوگانه در دفاع از مظلوم
آذر منصوري
مظلوميت مردم فلسطين و ظلمي كه طي سال‌ها بر آنها مي‌رود را هيچ ناظر منصفي نمي‌تواند انكار كند. در چند روز گذشته همزمان با حمله گروه‌هاي مقاومت فلسطينی براي بازپس‌گيري اراضي اشغالي با عنوان توفان‌الاقصي، تصاويري خشن از نوع برخورد نيروهاي مقاومت با سربازان و مردم اسراييل در رسانه‌ها منتشر شده است. متاسفانه در چنين شرايطي هم عمدتا حضور ارتش اشغالگر اسراييل و پيامدهاي تداوم شهرك‌نشيني‌هاي اين رژيم و ظلم و ناامني تحميل‌شده به فلسطينيان ناديده گرفته مي‌شود. همه مي‌دانيم ظلمي كه بر مردم فلسطين طي اين سال‌ها رفته با هيچ‌يك از اين تصاوير قابل‌مقايسه نيست و آنچه مسلم است انتشار متعدد اين نوع تصاوير با هدف جابه‌جا كردن مظلوم و ظالم است و اي كاش نيروهاي مقاومت اجازه نمي‌دادند اين تصاوير خلق شود و اينچنين هدف حمله كه دفاع از تماميت ارضي فلسطين است، تحت‌الشعاع اين صحنه‌ها قرار گيرد. اما سوال اصلي كه اين نوشتار در پي پاسخ به آن است اين است كه چرا در كشور ما همراهي با مردم و مقاومت فلسطين در سطح رسانه‌ها و نهادهاي رسمي و گروه‌هاي منتسب به حكومت خلاصه مي‌شود و جامعه به مانند سال‌هاي ابتدايي انقلاب و مانند قبل، همراهي لازم را به اين موضع حاكميتي ندارد؟ اين واقعيت زماني آشكارتر به رخ كشيده مي‌شود كه وقتي فردي در دفاع از مظلوميت فلسطين و توفان‌الاقصي مطلبي مي‌نويسد يا پستي مي‌گذارد، با واكنش همدلانه‌اي از سوي مخاطبان يا كاربران ايراني مواجه نمي‌شود و چه بسا انگشت اتهام به سوي او هم گرفته مي‌شود. به راستي چرا چنين است؟ چرا در جامعه ايران (نه آنچه از رسانه‌هاي رسمي مانند صداوسيما و... انعكاس مي‌يابد) تجاوز روسيه به اوكراين محكوم مي‌شود... اما حساسيت و همدلي لازم و بايد نسبت به مردم مظلوم فلسطين و... به چشم نمي‌خورد؟ ساده‌انگاري است اگر باز هم عده‌اي بگويند، مقصر همه اينها فضاي مجازي است و لابد و در نتيجه بايد در آن را گِل گرفت. به نظرم علت را بايد در نوع رفتار دوگانه و متناقض حكمراني در ايران جست‌وجو كرد. نمي‌شود از يك سو كشتار مظلومان و مسلمانان را در نقطه يا نقاطي از جهان محكوم كرد و در همراهي با آنها از توان لجستيك كشور هم مايه گذاشت..
اما وقتي مسلمانان در نقطه‌اي ديگر توسط حكومت دوست كشته مي‌شوند، سكوت كرد؟ نمي‌شود تجاوز و اشغالگري را در فلسطين محكوم كرد، اما هجوم ارتش روسيه به اوكراين را در راستاي بهبود اوضاع منطقه قلمداد كرد و بسياري از چراهاي ديگر. آنچه باعث عدم همدلي جامعه ايران با مردم فلسطين مي‌شود، مجموعه‌اي از استانداردهاي دوگانه و تناقض‌هاست كه در چنين مواقعي به رخ كشيده مي‌شود. چيزي به نام ظلم خوب و ظلم بد، متجاوز و اشغالگر خوب و متجاوز و اشغالگر بد وجود ندارد. ظلم و تجاوز و اشغالگري يك معني بيشتر ندارد و ظالم، ظالم است. متاسفانه اين استانداردهاي دوگانه در كنار انواع گسست‌ها، ذيل بي‌اعتمادي به حكمراني باعث مظلوميت دوچندان مردم تحت ستم فلسطين شده است. تناقض‌ها و استانداردهاي دوگانه را دريابيد و براي آن چاره‌اي غير از رويكردها و رفتارهاي سلبي و قهري پيدا كنيد.