ققنوس ایران و مشارکت حداکثری

ایران را چه می‌شود‌؟ می‌تواند از سوگ حیات بسازد؟ این خاصیت ققنوس‌وار ایران بوده که در شرایطی که همه سر در جیب مراقبت برده‌اند، مردمش، دنیا را شگفت‌زده کرده‌اند.  ما یک شرایط یک مشارکت بالا به مردم بدهکاریم. همه باید از ناراحتی و سوگ بگذرند.  گرچه بر من جفا رفته باشد، پاسخ جفاگویی نیست. کما اینکه در چند باری که در دوران حیات رییس‌جمهور فقید از اوان روزنامه‌نگاری تا ورود به قوه مجریه رسیدم، آن شفقت بیشتر از احمد آقا بود که بانی آن شرایط دهه شصت بود و کسی به خویش زحمت نقد او را نداد.   درشتی اطرافیان و کادری که بعد از 11 سال به رییس‌جمهور فقید رسیدند که وحدت‌بخش برای آن جناح بود، شرط لازم و کافی برای‌شان شد گرچه به خوی او در این دهه اخیر نماندند. در جناح آفلاین مقابل هم کاش قهر با صندوق از ترس تهمت‌ها نباشد. البته شرایط را داوران مهیا کنند و میزبان هر دو باشند. تندروی و عداوت تنها الگو نیست. باید میانه میدان را تقویت کرد. مردمی پاک، دولتی پاک از کینه و عداوت بسازند. اکثریت در مساله توسعه متفق شوند و مقدمات آن که پرباری صندوق باشد را بچینند. دیدید که صدر اخباریم. در چشم دوست و بیگانه.  ناامیدی را ترجیح ندهیم.  می‌توان آتش انتقام از خود و نظام را فروزان نگه داشت و خون‌خواری کرد. می‌توان گلستانی نیز از آتش سوگ ابراهیم برافروخت. ملت جزیی از جانداران است. اصلی‌ترین مفهوم جاندار که سرنوشت را از ترس‌ها و تلخی‌ها به سمت امیدها و اصلاح وضعی که نیل به آشتی‌ناپذیری دارد، نجات داد.  گفتمان، سازنده ساختار و ساختار مولد هیات حاکمه است. ما در انتهای دهه بعد، میراث امید و توسعه و بهگشت اجتماعی می‌خواهیم به نسل رشید ایران بدهیم یا زمینی سوخته با سیاسیون دست به گریبان؟!  امروز، روز درختکاری آینده ایران است. هم جناح رییس‌جمهور فقید و هم جناح خوابیده مقابل باید به این فکر کنند که ایران از خرده برنامه دشمنی ما مهم‌تر است. بار دیگر باید صندوق رای، آرای جهان را دست به دهان کند.  چگونه این مهیا می‌شود؟ آیا ما با نظام و مردم دد لاین می‌توانیم از فرصت سوگ، زندگی برای نسل آماده و ناامید بسازیم. 

حکمرانی انتخاباتی ما مبتنی بر دو جناح، باید از حرف دهان‌های آتش به اختیار به سمت سخنان مشفقانه برود. روزی شجاعت پذیرفتن قطعنامه و دوم خرداد و برتری یافتن با تبدیل نامزدی با حداقل آرا به یک فرصت ساز برجام و روزی شک و تردید در چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴. 
قدرت‌طلبی، توجیهات شرعی و امنیتی و خطوط قرمز کاذب می‌سازد.  امیدهای مردم ایران به تصحیح و تحول بدون مشارکت محقق نخواهد شد.  باید توان گذشتن و توافق بر محوریت صندوق را بپذیریم وگرنه با دشمن این ملک، قرار بسته‌ایم.