ادامه از صفحه اول
تخلف علمي را به توطئه بيگانه تقليل ندهيم
در حال حاضر با وجود توسعه علمي كشور، اعتبار و سهم پژوهش كشور به توسعه ناخالص ملي بسيار ناچيز است يعني چيزي در حدود 5/0 درصد، در حالي كه اين رقم در كشورهاي پيشرفته به 2 تا 5/2 درصد ميرسد. اينچنين عواملي در كيفيت كار علمي تاثير ميگذارند. ورود بيضابطه برخي اعضاي هيات علمي در دانشگاههاي خلقالساعه و اين موضوع كه ملاكهاي غيرعلمي را در اين انتخابها در نظر گرفتند، در دامن زدن به پديده سرقت علمي موثر بود، هرچند اكثريت جامعه علمي تلاش دارند تا با رعايت اخلاق علمي به كار خود بپردازند اما وجود نمونههاي تخلف علمي نشان از ضعف دارد. اين را هم بايد گفت كه با اين پديده بايد برخورد علمي شود نه برخورد امنيتي. بايد در فرآيندها تجديدنظر كنيم. بايد نظارت مجموعههاي علمي غيرحكومتي (مانند انجمنهاي علمي) گسترش پيدا كند و به كمك صاحبنظران علمي و مكانيسمهاي بينالمللي، سلامت علمي را تضمين كنيم. موضوع تخلف علمي هم مانند آسيبهاي اجتماعي است، زماني تلاش كرديم كه اين آسيبها را پنهان كنيم و بعد فهميديم كه با چه عرصه پهناوري مواجهيم و مجبور شديم مدام هشدار بدهيم براي جلوگيري از رشد آنها. شكي نيست كه آنان كه سر ستيز دارند تلاش ميكنند دستاوردهاي ما را كمرنگ كنند اما وزارت علوم و وزارت بهداشت هم بايد همه هم و غم خود را معطوف اين كنند كه موارد محدود تخلف علمي هم از فيلترهاي دانشگاهي عبور نكنند.
پيروزي محيط زيستي ايران در سازمان ملل
با استفاده از آبهاي فسيلي خود چندين ميليون از اراضي بياباني خود را به كشتزارهاي گندم تبديل كرد. بعد از پايان يافتن سوختهاي فسيلي، آن اراضي به چشمه گرد و خاك تبديل شده است. با توجه به باد غالب منطقه، ريزگردها به سمت عراق و ايران حركت ميكند.
از آنجايي كه پيشبيني شده يك جلسه فوقالعاده در سال آينده در مجمع عمومي سازمان ملل برگزار شود و هم جلسهاي در ايران با مديريت سازمان ملل و دخالت همه كشورهاي درگير در ماجرا برگزار شود، اگراين اتفاق بيفتد كشورهاي منطقه اينبار نه با پافشاري ايران كه بايد به مصوبات سازمان ملل تمكين كنند.
نكته جالب ديگر اين ماجرا اين است كه پيشنهاد ايران بعد از دو ماه و نيم بررسي در عاليترين سطح سازمان ملل به تصويب رسيد. اين نكته خيلي مهم است. بعد از پيشنهادي كه ايران در ابتداي دولت تدبير و اميد توسط حسن روحاني براي رفتن به سمت جهان عاري از خشونت مطرح كرد، سرعت عمل كميته دوم مجمع عمومي سازمان ملل در تصويب پيشنهاد ايران خيلي اميدبخش است. بياييد اين قطعنامه را با پيشنهاد لايحه هواي پاك كه الان سه سال است در مجلس ايران دست به دست ميشود و هنوز وارد صحن علني نشده، مقايسه كنيم! قطعنامه اخير نشان ميدهد اعضای سازمان ملل به مراتب اهميت بيشتري به بهبود وضعيت اكولوژيكي در منطقه و جهان ميدهند.