بسيج ،نهادي مردمي
مجيد فراهاني
عضو شوراي اسلامي شهر تهران
مناسبت‌ها و نام‌گذاري‌هاي درج شده در تقويم ملي كشور بهانه‌اي است كه مي‌توان از خلال آن فلسفه، چيستي و عملكرد و كاركرد حوزه‌ها و نهاد‌هاي مختلف را مورد بررسي و مداقه دقيق قرار داد. آغاز هفته بسيج هم فرصتي مغتنم و بستري مطلوب براي نگاهي دوباره به تدبير و درايت هوشمندانه امام خميني(ره) در تشكيل ارتش 20 ميليوني است. بسيج نهادي مردمي است كه در امتداد ساختار‌ها و دستگاه‌هاي حاكميتي مي‌تواند، سرمايه اجتماعي را به خدمت دستگاه‌هاي حاكميتي بياورد و اگر صرفا برجسته كردن و تقويت سطح و چهره نظامي آن در برنامه‌ها و سياست‌ها و حتي ارزيابي‌ها نمايان شود قطعا نه تنها كمكي به تقويت اين نهاد مردمي نخواهد كرد كه چه بسا فلسفه و نقش پررنگ و موثر آن در رويداد‌هاي اجتماعي و فرهنگي را با ترديد مواجه مي‌كند. بسيج با توجه به فعاليت‌هاي گوناگون و گستردگي و وسعت آن در سراسر كشور همچنين وجود مراكز آن در تمامي شهر‌ها، بخش‌ها و محلات و برخورداري از حمايت‌هاي دولتي و امكاناتي كه در اختيار دارد، مي‌تواند بهترين گزينه و مطلوب‌ترين رويكرد در اشاعه فرهنگي ملي و اسلامي باشد. قطع به يقين با توجه به فضاي تخاصم‌آميز بين‌المللي و تراكم مشكلات و بحران‌هاي متنوع به خصوص گرفتاري‌هاي معيشتي مردم كه با محاصره و تحديد‌هاي ظالمانه و پردامنه كنوني عرصه را بر اقتصاد ايران تنگ كرده است، بسيج مي‌تواند در ترويج فرهنگ اقتصاد مقاومتي گام‌هاي بزرگي بردارد. اين نهاد مردمي كه شرط تاثير‌گذاري و تداوم خدمت‌رساني آن در گروي حفظ وجهه و ماهيت مردمي آن است نه فقط در عرصه‌هاي اقتصادي كه در زمينه‌هاي فرهنگي مي‌تواند به عنوان يك نهاد واسط و حائل(ماهيت اصلي و مفهوم اصيل آن در گروي همين انگاره است) در مسيري طي طريق كند كه...
با تحرك در مفهوم‌سازي‌هاي ملي ميهني و ايراني اسلامي به مثابه نهادي توليد‌كننده معرفت فرهنگي و توزيع‌كننده فرآورده‌هاي برخاسته از آن باشد. در سال‌هاي اخير به واسطه حملات رسانه‌اي دشمنان و مخالفان نهاد‌هاي انقلابي از جمله بسيج و البته برخي تفسير‌هاي نادرست از نقش و جايگاه بلند بسيج در عرصه‌هاي مختلف، تصويري ترويج مي‌شد كه بسيج را نه يك نهاد ملي و مردمي كه ساختاري حكومتي و حاكميتي معرفي مي‌كرد در رسانه‌هاي دشمنان رواج يافته است. هدف اصلي اين تصوير‌سازي ايجاد شكاف بين مردم و جامعه و ايده‌ها و نهاد‌هاي انقلابي است كه قطعا هدفي جز خدمت به اسلام و ايران در سر ندارند و خون‌هاي ريخته شده شهداي اين مرز و بوم و اين سرزمين مظلوم و مقتدر گواهي روشن بر دلدادگي و شيفتگي فرزندان ايران است. آسيبي كه نهاد‌هاي انقلابي و ملي محترم را تهديد مي‌كند، سياست‌زدگي آنهاست. مساله‌اي كه نه مخالفت با سياسي بودن بسيج كه در تضاد با ورود آن به معادلات سياسي و جناحي است. بسيج يادگار امام خميني و حافظ سرزميني است كه تلفيق اسلام و ايران به عنوان انديشه‌اي ناب و نافذ بر آن حاكم است و بر اين اعتقاد و باور هستم كه اين يادگار امام و ياور ايران اگر با تمركز بر توليد محصولات و فرآورده‌هاي فكري و گفتماني و ايده‌پردازي‌هاي ملي و اسلامي هدف خود را در دنبال كند قطعا آينده‌اي درخشان و افقي روشن در برابر ديدگان ايران و فرزندان انقلابي آن ترسيم خواهد شد.