مدرسه اعتماد و اعتماد به مدرسه
كامران رحيمي٭
آموزش و پرورش هميشه در رسانه‌هاي صوتي، تصويري و مكتوب حضور داشته است و موضوعات، مسائل و مشكلات آن در اين رسانه‌ها مطرح شده است. اما معلمان و كارشناسان صف مقدم آموزش و پرورش اين حضور را ملموس و فعال نمي‌دانستند بلكه خود را موضوع منفعل در اين انعكاس رسانه‌اي احساس مي‌كردند. به مرور زمان اين ذهنيت ايجاد شد كه حضور معلمان و كارشناسان و انعكاس‌شان در رسانه‌ها بايد به عنوان كنشگران فعال باشد و خودشان سكان اين رسانه‌اي شدن آموزش و پرورش را در دست گيرند. اين مهم با ايجاد وبلاگ‌ها، سايت‌هاي معلم نهاد شروع شد و در ادامه كار با راه‌اندازي صفحه مدرسه روزنامه اعتماد يكي ديگر از حلقه‌هاي حضور فعال رسانه‌اي معلمان ايجاد شد. به نظر من وجود اين صفحه در كنار ساير رسانه‌هاي مجازي حوزه معلمان و كارشناسان اداري و غيراداري آموزش و پرورش دستاوردهاي مثبت و مفيدي داشته است كه مي‌توان به چند مورد آن اشاره كرد.
اول: تلاش براي شناسايي و حضور معلمان و كارشناسان صاحبنظر كه از نگاه آموزش و پرورش و مديريت رسمي آن مغفول بودند و عرضه آنها به جامعه فرهنگي
دوم: انعكاس مسائل، موضوعات، مشكلات و مطالبات بدنه اصلي آموزش و پرورش بدون واسطه رسانه‌هاي رسمي به جامعه
سوم: توجه هرچند اندك به الگوهاي موفق سيستم تعليم و تربيت در دنيا كه اميدوارم به جد پيگيري شود.
چهارم: عرضه مسائل خرد و كلان آموزش و پرورش در پيشخوان مديران ارشد و مياني البته اگر مشغله كاري فرصت مطالعه را از آنها نگرفته باشد.
پنجم: كم كردن فاصله معلمان فعال چه در حوزه واقعي و چه فضاي مجازي با رسانه مكتوب
به اين فهرست قطعا مي‌توان موارد ديگري را نيز اضافه كرد. براي افراد دست اندركار اين صفحه كه خستگي‌ناپذير پيگير امور هستند خداقوت گفته و آرزومند توفيقات بيشتر هستيم. ٭دبير آموزش و پرورش شهر تهران