سخنان صريح كويتي‌پور:
دافعه ما بیشتر از
جاذبه مان بوده است
غلامرضا كويتي‌پور در تازه‌ترين صحبت‌هايش از وضعيت امروز موسيقي انتقاد كرده و از نگاهي صحبت كرده كه موسيقي را در كنار امثال او كه كار مداحي هم مي‌كند، بد مي‌دانند. كويتي‌پور كه در سامانه فيلم‌نت و با فريدون جيراني صحبت مي‌كرد با اشاره به اينكه نگاه هنري مسوولان فرهنگي ما كور است از نحوه برخورد صداوسيما با موسيقي هم انتقاد كرده است.
غلامرضا كويتي‌پور در اين گفت‌وگوي مفصل با اشاره به سابقه آشنايي خود با موسيقي توضيح داد: «من از كودكي در يك خانواده در كنار ۱۴ فرزند بزرگ شدم. مادرم راديو داشت و موسيقي در خون ما بود. من به موسيقي بين‌الملل گوش مي‌دادم؛ موسيقي هند را نيز دوست داشتم و به سينما نيز علاقه داشتم. » كويتي‌پور كه در دوره‌اي كار تئاتر هم كرده بعدها تصميم مي‌گيرد تا فعاليتش را در موسيقي ادامه دهد؛ «من آن زمان هم موسيقي را در ايران و هم در غرب دنبال مي‌كردم. هميشه زمان آهنگسازي به دوستانم مي‌گفتم كه سكوت‌هاي پينك فلويد و فضاهاي اسفنديار منفرد‌زاده را انتخاب كنيد.» او با اشاره به اثرگذاري موسيقي‌هاي اوايل انقلاب در تهيج فضاي آن روزها و پيروزي انقلاب اسلامي گفته كه مديران فرهنگي كشور ما قدر هنرمندان بزرگي مانند فرهاد مهراد و فريدون فروغي را ندانستند. كويتي‌پور در بخش ديگري از صحبت‌هايش با انتقاد از وضعيت امروز موسيقي در كشور گفت: «اين چه نگاهي است كه موسيقي را در كنار امثال من بد مي‌دانند؟ مگر محمدرضا شجريان و محمد اصفهاني قاري قرآن نبودند؟ متاسفانه نگاه هنري مسوولان فرهنگي ما كور است در حالي كه هنرمندان ما در هر عرصه‌اي كه هستند، در حد اعجاز هستند. امروز ۳۷ سال از انقلاب گذشته است و بايد فضاي هنر بيشتر باز شود اما چرا جوان ما وقتي نفر شماره يك موسيقي در جهان مي‌شود، دو روز بعد در كشور خود تحريم مي‌شود؟ در اين سال‌ها دافعه ما بيشتر از جاذبه بوده است. چرا وقتي يك شاعر شعري تاثيرگذار مي‌گويد بايد ممنوع‌الكار شود؟ چرا يك جواني كه مي‌تواند ۲۴ ساز را بنوازد بايد از كشور برود؟ چرا ما راحت از قدرت‌مان استفاده مي‌كنيم و هنرمند را از كشور خارج مي‌كنيم؟» كويتي‌پور از اينكه رفتار مسوولان در ذوق هنري تاثير مي‌گذارد و جلوي رشد را مي‌گيرد انتقاد كرده و گفت: «هنرمند روحيه حساسي دارد. حتما بايد هنرمند دق مرگ بشود تا قدر او دانسته شود؟ امروز جشنواره موسيقي دفاع مقدس برگزار مي‌شود و بعد من كه سال‌ها در دفاع مقدس بودم، به آن دعوت نمي‌شوم در عوض كساني كه ده متر عقب‌تر از ما در جنگ حركت مي‌كردند، پست و مقام گرفته‌اند.» او در ادامه صحبت‌هايش رفتاري كه با حبيب محبيان در ايران شد را مثال زد و گفت: «اگر نمي‌خواهيد خواننده‌اي بخواند چرا به وي پيغام مي‌دهيد كه بيايد و بعد كه به كشور مي‌‌آيد، فوت مي‌كند؛ بعد فاجعه‌اي مانند حبيب رخ مي‌دهد. آن هم براي شخصيتي كه سمبل ادب بود.
ما امروز از موسيقي جهان خيلي عقب هستيم چرا نبايد موسيقي صداوسيما بودجه داشته باشد و چرا نبايد اركستر سمفونيك بودجه داشته باشد؟ جوان‌هاي ما رفتند تا مردم و هنرمندان به راحتي زندگي كنند. مگر من نمي‌توانستم ۳۷ سال پيش از كشور بروم؟ اگر ما مانديم به عشق مردم و نگاه هموطنان خودمان بود زيرا همه هموطن‌هاي ما، خانواده ما هستند. اما امروز ۳۷ سال است حقوق مرا نداده‌اند حتي پرونده من گم شده و بيمه نيز ندارم.» كويتي‌پور گفته كه «امروز تلويزيون صداي شجريان كه نقش استادي در موسيقي دارد را پخش نمي‌كند ولي صداي افرادي را پخش مي‌كند كه حتي حرف‌زدن هم بلد نيستند. وقتي اثري با خون و رگ مردم عجين شود صداوسيما آن اثر را پخش كند يا نكند، ديگر تاثيري ندارد.» كويتي‌پور از رويكرد صداوسيما به دفاع مقدس هم انتقاد كرده و آن را بي‌سليقه دانست؛ «آنقدر صحنه‌هاي هشت سال دفاع مقدس به صورت تكراري نشان مي‌دهد كه حتي من كه در جنگ بودم دلزده مي‌شوم در حالي كه هنوز صحنه‌هاي نابي از اين روزها باقي مانده است.»