يادماني براي حسين عليمرادي، جوان مدرسه‌ساز در سيستان و بلوچستان
دشتياري كه
دست‌هاي ياري‌اش را
از دست داد
گروه اجتماعي
«آقاي وزير؛ در 4 سالي كه اينجا فعاليت مي‌كنم 170 روستا را تك به تك سر زده‌ام و كلاس‌هاي درس آنها را پايش كرده‌ام. به عنوان يك جوان غيربومي كه از تهران آمده سعي كرديم با حركتي متفاوت در اينجا كار كنيم. الان هم كلي‌گويي نمي‌كنم و سعي مي‌كنم به‌طور جزيي بگويم با چه مشكلاتي در سيستان و بلوچستان مواجهيم. با نيروهاي خريد خدمات در اين منطقه قرارداد بسته نمي‌شود تا پايان سال. پايان سال صداي‌شان مي‌كنند مي‌گويند بياييد قرارداد را امضا كنيد. تقريبا هر 6-5 ماه يك بار پرداخت صورت مي‌گيرد. مثلا بعد از سال تحصيلي در اسفندماه پرداخت صورت مي‌گيرد. همين امروز با 10 نفر از اين عزيزان تماس گرفتم. گفتند در 9 ماه گذشته حدود 4.5 تا 5 ميليون تومان دريافت كرده‌اند كه ميانگين آن مي‌شود ماهي 600 هزار تومان. اين رقم با هزاران مشكلي كه در اين منطقه هست از جمله سوخت، اصلا پول رفت و آمد معلمان خريد خدمت به مدرسه هم نمي‌شود. بيمه را به صورت ساعتي با آنها قرارداد مي‌بندند كه حتي به اندازه يك كارگر ساده هم نمي‌توانند خودشان را بيمه كنند. پرداختي در تابستان كه به اين عزيزان وجود ندارد. درباره رفتار سازمان نوسازي مدارس هم در اين مدت بگويم؛ بدون پايش صحيح 2 سال قبل مدرسه‌اي ساخته شده كه الان فضاي كافي ندارد چون مي‌گويند ما مي‌خواهيم مسكن‌وار عمل كنيم و متاسفانه نيم‌نگاهي به 5 يا 10 سال آينده ندارند. 7ماه است به‌طور شبانه‌روزي در 16هزار و 500 مترمربع ساخت يك مدرسه شبانه‌روزي را شروع كرده‌ايم و از سازمان نوسازي مدارس يك نقشه بهينه مي‌خواهيم مي‌گويند چرا دنبال نقشه بهينه هستيد از همين نقشه‌هاي تيپ استفاده كنيد. اگر مي‌خواهيد مشكلي از اين منطقه حل كنيد بايد نوسازي در اين منطقه دفتر مستقر داشته باشد».
- وقت‌تان تمام است.
او حتي 3 دقيقه هم وقت نيافت كه بتواند حرف‌هايش كه برخاسته از پايش ميداني در روستاهاي جنوب سيستان و بلوچستان بود را به سرپرست وقت وزارتخانه آموزش و پرورش بگويد. حتي سرپرست هم حاضر نشد وقت بيشتري به او بدهد. 102 روز بعد از آنكه «حسين عليمرداني» نتوانست آن‌طور كه بايد و شايد نتيجه مشاهدات و بررسي‌هايش را به گوش مسوولان آموزش و پرورش و همين‌طور استاندار سيستان و بلوچستان برساند درست در همان منطقه‌اي كه متناسب با نامش خيريه‌اي ثبت كرده بود بر اثر تصادف رانندگي جان باخت. او در مسير «دشتياري» به «چابهار» بود؛ فعاليت‌هايش در منطقه دشتياري چابهار با تمركز بر مدرسه‌سازي جاني به آن منطقه داده بود و حالا سفر آخرش هم با خود پيامي داشت؛ «جاده»هاي اين منطقه اصلا استاندارد نيستند و تصادفات رانندگي در آن جان خيلي از هم‌وطنان‌مان را گرفته است. اگر مي‌خواهيد بدانيد درباره كدام منطقه از سيستان و بلوچستان صحبت مي‌كنيم بايد به ماجراي غرق‌شدن دانش‌آموزان در «هوتك» اشاره كنيم. اگر باز هم بيشتر مي‌خواهيد ماجراهاي اين منطقه را به خاطر بياوريد بايد داستان «حوا» را از ذهن بگذرانيد كه تابستان گذشته به همراه مادر و خواهرش لب آبگيري رفته بود و با حمله يك تمساح پوزه كوتاه، «گاندو»، دست راستش را از دست داد؛ همان‌جا كه يك چوپان اهل دمپگ دستش توسط يك گاندوي ديگر مجروح شد.
حالا معلم روستاي «سيدبار» مي‌گويد عزادار اصلي، ما اهالي «دشتياري» هستيم. او بچه تهران نبود از ته دلش بچه دشتياري بود. حسين عليمرادي از سال 1393 با منطقه دشتياري در چابهار سيستان و بلوچستان آشنا شد و همين از او يك فعال آموزشي سيستان و بلوچستان ساخت كه با تاسيس موسسه دانشجويي خيريه «دست ياري به دشتياري» فعاليتش را در اين منطقه سامان داد و تمركز بخشيد.
اگر نفري 400 هزار تومان مي‌پرداختيم
حسين عليمرادي با تاسيس سمن دانشجويي دست ياري به دشتياري قصد داشت با كمك خيرين 340 مدرسه براي 30 هزار دانش‌آموز اين منطقه بسازد. يكي از اهداف بزرگ عليمرادي توسعه و عدالت آموزشي در سيستان و بلوچستان بود. حسين عليمرادي در مصاحبه‌اي با خبرگزاري دانشجو درباره اهدافش براي عدالت آموزشي در منطقه سيستان و بلوچستان اينچنين گفته بود: منطقه دشتياري ۳۰ هزار دانش‌آموز، ۱۵۰ هزار نفر جمعيت و ۳۲۰ كد مدرسه دارد كه از اين ۳۲۰ كد مدرسه حدود ۱۷۰ مدرسه فعال و در حال آموزش هستند و بقيه مدارس به دليل بافت فرسوده و مشكلات ديگر قابل استفاده نيستند به همين دليل دشتياري بزرگ‌ترين و محروم‌ترين منطقه آموزشي ايران است. او همچنين گفته بود: ما در سازمان نوسازي مدارس آمار جالبي داريم كه طبق آن ما در ايران ۴۰ ميليون متر مربع فضاي آموزشي كم داريم اگر هر آدمي از ۸۰ ميليون نفر نيم متر كمك كند و نفري ۴۰۰ هزار تومان پرداخت كند مشكل فضاي آموزشي كشور ما حل مي‌شود.
هشتگ‌هايش هنوز جاري است
كارهاي حسين عليمرادي را مي‌توان از طريق هشتگ‌هايي كه با آن پويش توسعه منطقه دشتياري آغاز كرده بود رصد كرد. به جز كانال تلگرامي خيريه دست‌هاي ياري هشتگ‌هايي چون «كلاس بايد خنك باشه»، «دست ياري به دشتياري»، «دبستان ۸كلاسه روستاي شهبيك زهي »، «دبستان 5كلاسه روستاي لاتيدان»، «دبستان 8كلاسه اميد ايران»، «دست من و تو ميتونه دست ياري باشه»، «ساخت دبستان6كلاسه روستاي پت» و مواردي از اين دست مي‌تواند ما را به كارهاي او برساند.
ساخت و بازسازي ١٣ مدرسه با٨٣ كلاس درس در همكاري با سازمان منطقه آزاد چابهار، احداث كارگاه سوزن‌دوزي در منطقه، احداث فضاهاي بهداشتي در روستاهاي محروم منطقه دشتستان، مديريت پويش‌هاي حمايتي از دانش‌آموزان مناطق محروم و احداث ۱۵۰ كلاس براي حضور 4هزار و 500 دانش‌آموز و تامين لوازم‌التحرير و كتب آموزشي از جمله اقدامات او و همكارانش بوده است.
پيام تسليت وزير آموزش و پرورش
محسن حاجي‌ميرزايي، وزير آموزش و پرورش در پيامي درگذشت حسين عليمرادي جوان خير مدرسه‌ساز و موسس خيريه دست ياري به دشتياري را تسليت گفت: «خبر درگذشت جهادگر خير و مديرعامل موسسه دست ياري به دشتياري، حسين عليمرادي كه حين خدمت در مناطق محروم در اثر سانحه رانندگي دعوت حق را لبيك گفت، موجب تاسف شد. از طرف خانواده بزرگ آموزش و پرورش اين ضايعه را به خانواده اين جوان نيك‌انديش، جامعه خيرين به ويژه خيرين مدرسه‌ساز و ملت شريف ايران تسليت مي‌گويم و از خداوند متعال براي آن خير جوان رحمت واسعه الهي را آرزومندم، باشد كه اعمال خيرش در بارگاه ايزد منان، دستگيرش باشند و جنت الهي منزلگاه ابدي‌اش شود.»
عروج شهادت‌گونه
همچنين محمدمهدي تندگويان معاون امور جوانان وزير ورزش و جوانان درگذشت شهادت‌گونه حسين عليمرادي، جوان فعال و خير سمن‌هاي كشور را تسليت گفت. او در پيام خود آورده است: عروج شهادت‌گونه حسين عليمرادي، جوان برومند و فعال، در راه خدمت به خلق و هموطنان محروم ميهن تسليت باد. در غم فقدانش دانش‌آموزان منطقه دشتياري، جامعه تشكل‌هاي جوانان كشور و هر آن‌كس كه توسعه كشور را ارج مي‌نهد داغدار شدند. حقا كه درگذشتش را جز شهادت ناب و ايثارگرانه نامي ديگر نمي‌بايد.