نگره‌هاي دگرانديشانه در نگاه شمس تبريزي و حافظ
روشنفكري هر چند از اصطلاحات نويني به شمار مي‌آيد كه برآيند خرد تجربه‌گراي انسان مدرن با جهان پيرامون خود است اما في‌نفسه، واجد مولفه‌هايي است كه مي‌توان آن را در شخصيت‌هاي جريان‌ساز و ديگرگونه گذشته نيز مشاهده كرد و حداقل آن دسته افراد را نه با عنوان «روشنفكر» در معناي امروزينش بلكه در ساحت «دگرانديشان» جاي داد. در اين عرصه آنان به حكم «كه نو را حلاوتي است دگر» طرح‌هاي نويني را درمي‌اندازند كه با غالب جريان‌هاي رايج زمانه‌شان اختلاف بنيادين دارد. اما به مدد همين نوجويي‌شان از چارچوب‌هاي زمانه فراتر مي‌روند و ارزش‌هاي جديدي را ايجاد مي‌كنند و يا به همان ارزش‌هاي كهن، جامه نو مي‌پوشانند و با انتقاد از معضلات پيرامون خويش از چنبره چارچوب‌هاي رايج درمي‌گذرند. سپس با ريختن اين قبيل افكار در دل زباني بران و گيرا به جاودانگي مي‌رسند. شمس و حافظ از اين ويژگي‌ها برخوردارند و متفاوت با انسان‌هاي دوران خود هستند. بيست‌ونهمين نشست از مجموعه درس‌گفتارهايي درباره شمس تبريزي در روز چهارشنبه ۲۹ مرداد ساعت ۱۵ با سخنراني دكتر سپيده موسوي به «بحثي درباره نگره‌هاي دگرانديشانه در نگاه شمس تبريزي و حافظ» اختصاص دارد كه به صورت مجازي پخش مي‌شود.
علاقه‌مندان مي‌توانند با مراجعه به صفحه اينستاگرام مركز فرهنگي شهر كتاب به نشاني Instagram/bookcityculturalcenter اين درس‌گفتار را پيگيري كنند.