پيروزي بزرگ براي معلولان
جعفر گلابي
با همه انتقاداتي كه متوجه نوع برگزاري انتخابات ازجمله ردصلاحيت‌هاي گسترده و تلاش نامحسوس و گاهي محسوس براي كاهش مشاركت حداكثري مردم وجود دارد و اساس انتخابات و مردم‌سالاري را در خطر قرار داده است و با همه انتقاداتي كه به برنامه‌هاي سطحي نامزدهاي رياست‌جمهوري وجود دارد امروز در جريان مناظره دوم كانديداها براي اولين‌بار طي 40 سال گذشته و حتي پيش از آن مشكلات بخشي از دردمندترين اقشار جامعه يعني افراد داراي معلوليت از سوي 3 تن از نامزدهاي محترم بيان شد كه قطعا در روند نگاه جامعه به اين قشر آسيب‌ديده و ناديده گرفته شده تاثير مثبت خواهد داشت. معلولان در سال‌هاي متمادي در انواع گفت‌وگوها و نوشته‌ها و حتي اجتماع‌ها كه بعضا كتك خوردند فرياد برمي‌آوردند كه ما هستيم، وجود داريم و بيش از همه اقشار ديگر از نابساماني‌ها در رنجيم و به مشقت‌هاي شديد دچاريم ولي آثاري از اذعان به وجود آنان در هزاران سخنراني و مصاحبه مسوولان بالاي كشور وجود نداشت. هر چند اسباب خجالت است، اگرچه عمق فلاكت‌ها در اين زمينه نشان داده مي‌شود و با اينكه اوج نامهرباني يك جامعه نمودار مي‌شود و شايد از همين زاويه به اعماق نابرابري‌ها در ايران چراغي افكنده و موجب سرافكندگي بسياري خواهد شد ولي امروز جمعيت چند ميليوني افراد داراي معلوليت كشور قطعا خوشحالند و آن را پيروزي بزرگي براي خود مي‌دانند كه «ديده شده‌اند!» آري مي‌دانيم كه بسياري از گفته‌ها از سطح تبليغات صرف عبور نمي‌كند و براي كسب راي صورت مي‌گيرد ولي تا پيش از اين حتي براي تبليغ هم و در سطح ادعا هم نامي از خيل معلولان كشور برده نمي‌شد چنانچه گويي وجود ندارند و شايسته كمترين توجه و امعان نظر نيستند. من به عنوان يك شهروند با همه ملاحظات پيش گفته از همين چند ثانيه اشاره به انواع مشكلات معلولان كشور از كانديداهاي مورد اشاره تشكر مي‌كنم و اميدوارم كه عاقبت سياسي انتخابات به هر سو ميل كند معلولان كشور در كمال مظلوميت در ليست بلند بالاي اقشار نيازمند توجه جدي ديده شوند و در اين زمينه قدري از جفاها و نامهرباني‌ها و بي‌اعتنايي‌ها به اين قشر كمتر شود. اگر ديگران در رنج درآمد قرار دارند، در بخش مسكن به تكلف دچارند ترافيك و آلودگي‌ها آزارشان مي‌دهد معلولان خسته اين مرز و بوم براي يك آمد و شد ساده، براي خريد يك پفك، براي مراجعه به يك بانك، براي چند دقيقه حضور در پارك گاهي اشك‌شان درمي‌آيد. آنها از اتوبوس و مترو اغلب امكانات عمومي كه فقير‌ترين اقشار جامعه هم به آنها دسترسي دارند كاملا محرومند. كاش كسي بفهمد كه چه مي‌گويم.