يكي بود كه خودش نبود
دومين چاپ كتاب «يكي بود كه خودش نبود» اثر «جاني روداري» به ترجمه غلامرضا امامي توسط نشر هوپا در 160 صفحه منتشر شد. اين كتاب در زبان اصلي با تصويرگري خاوير سابالا، طراح و تصويرساز مشهور فرانسوي منتشر شده بود. ترجمه فارسي نيز با اين تصويرسازي‌ها همراه است. انتشارات هوپا كپي‌رايت تمامي آثار جاني روداري را براي ترجمه فارسي خريداري كرده است. «يكي بود كه خودش نبود» درباره پيرمردي ايتاليايي به نام بارون لامبرتو است كه ۹۳ سال دارد و بسيار ثروتمند است. او كه با ۲۴ بيماري دست‌وپنجه نرم مي‌كند، همراه پيشخدمتش در جزيره «سن جوليو» روزگار مي‌گذراند و شش نفر ديگر روز و شب نام او را تكرار مي‌كنند و هميشه بانگ بر مي‌آورند: -لامبرتو ... لا مبرتو ... لامبرتو. بارون كه در آستانه مرگ قرار دارد و به دنبال جاودانگي است يك‌باره جوان و شاداب مي‌شود. راهزنان براي به دست آوردن ثروت او، بارون را گروگان مي‌گيرند اما هر كاري مي‌كنند او جوان‌تر و شاداب‌تر از روز قبل مي‌شود، چه رازي ميان است آيا بارون را جادو كرده‌اند؟ كتاب يكي بود كه خودش نبود، شاهكار جاني روداري به ترجمه غلامرضاامامي نامزد كتاب سال ۱۳۹۹ و برنده ۵ لاك‌پشت پرنده شده است. جاني روداري، نويسنده سرشناس ايتاليايي به سال ۱۹۲۰ به دنيا آمد. او به سال ۱۹۳۹ وارد دانشكده ادبيات دانشگاه ميلان وارد شد، سال بعد جنگ شروع شد و او دانشگاه را رها كرد و به معلمي پرداخت. روداري آرزو داشت كه براي بچه‌ها قصه بگويد و با پوشيدن رداي معلمي به اين آرزويش رسيد. پس از پايان جنگ جهاني دوم اين نويسنده و قصه‌گوي سرشناس معلمي را رها نكرد. به مديريت روزنامه پرداخت. از سال ۱۹۵۰ مجله‌اي هفتگي را براي كودكان راه‌اندازي كرد و در همين حين داستان‌هاي متعددي براي كودكان نوشت. او تنها نويسنده ايتاليايي است كه جايزه بين‌المللي هانس كريستين اندرسن يا همان نوبل ادبيات كودكان (به سال ۱۹۷۰) دريافت كرد. داستان‌هاي روداري آميزه‌اي است از رويا، طنز، كشف حقيقت، خيال و انديشه.