پسران امروز، پدران فردا
سهيلا لشكري
باز هم سال تا سال مي‌گذرد و روزي به نام روز پدر فرا مي‌رسد. ولي هر ثانيه و هر لحظه در زندگي مرا ياد پدراني مي‌اندازد كه زير بار مشكلات كمر خم كرده‌اند و چون كوه ايستاده‌اند. روز پدر روز گراميداشت صبر و بردباري است. گراميداشت نامي سترگ است، نامي به بلنداي سرو كه در اوج عزت مهر مي‌آفريند. نامش قدرت است و در اوج محنت چون كوه پشتيبان فرزندان تا تكيه‌گاهي مستحكم باشد كه فرزندي شايسته و فراتر از سختي روزگار تربيت كند. از ديرباز خانواده نقش اساسي در ايجاد يك جامعه ايده‌آل و كمال‌گرا داشته است. خانواده كه باشد محبت بر محنت افزون و بساط عيش مهيا است. از آنجا كه تحكيم خانواده باعث تحكيم جامعه است، بايد كوشيد تا خانواده‌ها با فراغ بال در تربيت فرزندان بكوشند. اهميت اين نهاد كوچك اجتماعي به زير بناي جامعه‌اي بالنده است. چنين است كه اگر خانواده در تربيت و رشد عاطفي و عقلي فرزندانش موفق عمل كند، همين فرزندان خشت‌خشت جامعه‌اي پويا را بنا خواهند نهاد. از همين منظر مدينه فاضله‌اي مصون از ناهنجاري‌هاي اجتماعي، مبتني بر علم و معرفت ايجاد خواهد شد. جامعه‌اي كه با تعقل و تفكر ژرف به بناي خانواده بينديشد آن جامعه به اوج قله‌هاي معرفت صعود خواهد كرد. چراكه شناخت و حصول يك خانواده سالم، كوشش در رفع موانع احتمالي است كه كمك مي‌كند تا خوب بينديشيم و خوب ببينيم و خوب رشد كنيم و خوب بسازيم و به اوج برسيم. در خانواده سالم افرادي با مهارتي رشد خواهند كرد كه قادر خواهند بود اوضاع را به بهترين نحو كنترل كنند. خانواده عامل اصلي اجتماعي شدن كودكان و تبديل آنها از موجودي ضعيف به انساني آگاه، دانا و با مهارت است. يكي از مسائل و مشكلاتي كه جامعه امروز ما با آن روبروست نقش خرده‌فرهنگ‌هايي است كه كليشه‌هاي نابرابري جنسيتي را دامن مي‌زنند كه تبعات آن شكل‌گيري بسياري از آسيب اجتماعي است كه دامنگير زنان در جامعه ماست. ما براي كاهش اين كليشه‌هاي جنسيتي قدم برداريم و نخستين قدم را بايد از خانواده شروع كنيم. اگر در نهاد خانواده فرهنگ‌سازي و دروني‌سازي ارزش‌ها به درستي و به موقع انجام شود، بسياري از مشكلات جامعه به خودي خود برداشته خواهند شد...
زيرا مجموعه اقدامات رفتاري و كلامي در خانواده است كه به شكل‌گيري شخصيت فرزندان منجر مي‌شود. نقش اساسي در اين راستا بر دوش پدران خانواده است. نقش پدر خانواده بسان كوهي استوار و صبور بايد موم وجودي پسران‌شان را به آهن سخت مبدل سازد. آنچه بايد ياد دهند، جوهره وجود عشق است كه در وجود فرزندان‌شان ساري و جاري مي‌شود. نقش اساسي پدران آموزش رفتارهاي توام با عشق و برابري در نهاد خانواده است از كلام تا عمل پدران الگويي براي پسران و آينده پيش روي آنان است. رفتار زيبا و توام با ادب و نزاكت و عدالت با جنس مخالف در رفتار پدران هويدا مي‌شود. پدران در خانواده بايد مكمل بودن زن و مرد را به پسران بياموزند نه كليشه‌هاي جنسيتي و بازتوليد نابرابري و طبيعي جلوه دادن اين نابرابري است. جامعه‌اي كه از خانواده‌ها و نهادهايي تشكيل شده كه در راستاي زدودن كليشه‌هاي جنسيتي قدم برندارد پا در مسير توسعه هم نخواهد گذاشت. توجه به اصل تساوي و برابري و شأن والاي زنان، بي‌شك، آنان را در قدم گذاشتن در اين مسير پيشگام خواهد كرد. گرفتار شدن در گرداب نابرابري، مسير توسعه جامعه را مي‌بندد و به جاي آنكه بر ريل توسعه سوار شويم روزبه‌روز به عقب باز خواهيم گشت. به فرزندان خود با عمل و رفتارمان ياد دهيم تا ببينند، ياد بگيرند و تكرار كنند پس چه خوب است كه خوب ببينند، خوب ياد بگيرند و خوب تكرار كنند تا عالي‌ترين سرمايه‌هاي انساني، روح، قلب، عواطف و احساسات پا به ميدان بگذارد و در پي‌ريزي جامعه‌اي بكوشيم كه از بلاياي ويرانگري چون نابرابري مصون باشد و اين پيكره‌ها و دوآليسم‌هاي زنانگي و مردانگي را بشكنيم از خود و خانواده و فرزندان‌مان شروع كنيم. صبر، صداقت، قدرشناسي، محبت كردن و انتقادپذيري را در فرزندان‌مان تقويت كنيم. دستور و سرمشقي براي فرزندان‌مان باشيم و روح و روان فرزندان‌مان را جوهره صداقت، محبت و صبر پرورش دهيم. پس بياييم اين بذر را در زمين خوب كشت كنيم تا خوب پرورش پيدا كنند. بياييم فرزندان‌مان را در مقابل اين امواج پرتلاطم روزگار قوي و سالم بسازيم. ولي حواس‌مان باشد اينها درختاني هستند كه هنوز ريشه ندوانيده‌اند پس آنها را به‌شدت تكان ندهيم.
چو خواهي كه نامت بماند به جاي/ پسر را خردمندي آموز و راي/ كه گر عقل و طبعش نباشد بسي/ بميري و از تو نماند كسي