دفاع از «اميد»

اين روزها و در فاصله كمتر از يك ماه مانده تا پايان دهمين دوره مجلس شوراي اسلامي، بسياري از رسانه‌هاي جريان سياسي اصولگرا كنار برخي مسوولان در گزارش‌ها و اظهارات متفاوتي به نقد عملكرد فراكسيون اميد و البته نمايندگان اصلاح‌طلب پارلمان مي‌پردازند. واقعيت آن است كه فراكسيون اميد از انتقاد و خطا مصون نيست اما اگر قرار بر قضاوت اقدامات فراكسيون اميد باشد، بايد در اين مسير از فاكتورها و شاخصه‌هايي روشن و مشخص استفاده كرد...

 حال آنكه بسياري از انتقادات اخير بيشتر جنبه كلي‌گويي دارد و عملا معيار خاصي براي بررسي در نظر گرفته نشده است. اين انتقادات براي افرادي كه در دهمين دوره مجلس شوراي اسلامي تلاش كردند صداي كساني باشند كه بارها و بارها با اشكال گوناگون فرياد اعتراض خود را به گوش مسوولان رساندند، عجيب نيست. به هر حال سهم كساني كه مسائلي چون لوايح در ارتباط با گروه ويژه اقدام مالي، استاني شدن انتخابات و البته رفع حصر را پيگيري كردند و از موضوعاتي سخن گفتند كه تا پيش از مجلس دهم از سوي كسي بيان يا پيگيري نمي‌شد، از قرار معلوم جز اين نيست اما مردم به ‌خوبي بر تفاوت‌هاي پارلمان دهم با مجالس پيش از آن واقف هستند؛ هرچند كه باز هم تاكيد مي‌كنم اين مهم به ‌معناي مصونيت فراكسيون اميد و ما اصلاح‌طلبان از خطا نيست.
جالب آنكه چندي پيش يكي از رسانه‌هاي اصولگرا عدم رفع حصر را به عنوان يكي از نقاط ضعف فراكسيون اميد و نشانه عدم وفاي به عهد نمايندگان بيان كرده بود؛ حال آنكه دليل ردصلاحيت شخص من به ‌همراه غلامرضا حيدري، ديگر نماينده تهران پيگيري همين مساله بود. قائم‌مقام دبير شوراي نگهبان صراحتا به من گفت كه چرا اينقدر موضوع حصر را پيگيري كرديد، وقتي مي‌دانستيد مشكل بايد از جاي ديگري حل شود. او البته اظهارات ديگري هم به زبان آورد كه اكنون زمان بيانش نيست ولي خوب است كه مردم بدانند فراكسيون اميد بارها مساله رفع حصر را پيگيري كرد و محمدرضا عارف به عنوان رييس فراكسيون نيز اقداماتي در اين مسير انجام داد منتها از خارج از مجلس پيام‌هاي مختلفي در اين زمينه به ما مي‌رسيد.
برخي مي‌گفتند پيگيري‌هاي فراكسيون اميد روند پيش‌رو براي رفع حصر را به تاخير مي‌اندازد و به همين دليل حدود 6 ماه قرار گذاشتيم تا در قبال اين موضوع سكوت اختيار كنيم. اين كار را كرديم ولي باز هم مساله حل نشد. با رييس‌جمهوري، رييس مجلس شوراي اسلامي و رييس سابق قوه قضاييه درباره مساله رفع حصر جلسه گذاشتيم و نكاتي را گفتيم و شنيديم. آنها وعده به سرانجام رساندن اين موضوع را دادند ولي چنين نشد. با اين حال همچنان معتقديم كه آقاي روحاني در قامت مسوول اجراي قانون اساسي بايد به مردم توضيح مي‌داد كه چه موانعي سبب تداوم حصر شد اما اگر قرار بر قضاوت منصفانه باشد، بايد بگويم كه همين اندك گشايش‌هاي ايجاد شده در حصر نيز ماحصل پيگيري‌ها و تلاش‌هاي فراكسيون اميد بود و اميدوارم مسوولان دريابند كه تداوم حصر شايسته نظام نيست.
با اين حال ما در فراكسيون اميد انتقادات صحيح و منطقي را مي‌پذيريم؛ چراكه همان‌طور كه اشاره شد خود را از انتقاد و اشتباه مصون نمي‌دانيم ولي تنها پاسخ ما به انتقادات و حملات بي‌اساس يك كلمه است: «سلام!» اگر قرار بر خود انتقادي باشد، مي‌گويم كه يكي از ضعف‌هاي ما در فراكسيون اميد كوتاه آمدن در برخي مسائل، پافشاري نكردن روي برخي موضوعات و عدم انسجام كافي و لازم بود. بر مساله درباره حصر بايد بيشتر پافشاري كرده و بهتر عمل مي‌كرديم. در قبال احضار محمود صادقي و پروانه سلحشوري، نمايندگان تهران نبايد سكوت اختيار مي‌كرديم يا در موضوع انتخاب آقاي كدخدايي به عنوان عضو حقوقدان شوراي نگهبان آن هم در حالي كه مجلس نهم ايشان را نپذيرفته بود، اشتباه كرديم و نبايد به سفارش‌ها گوش مي‌كرديم. اين موارد را مي‌توان به عنوان نقاط ضعف فراكسيون اميد مطرح كرد اما نبايد فراموش كنيم كه اين انتقادات بيشتر داخلي است و اگر قرار باشد اقدامات كرده و ناكرده ما را با ساير فراكسيون‌هاي مجلس قياس كنيم، به عقيده من نه‌تنها در موضع ضعف قرار نمي‌گيريم؛ بلكه وضعيت بهتري نيز خواهيم داشت.