ایران را باید نجات داد

رييس بنياد اميد ايرانيان معتقد است: مي‌بايست صداي انذار و هشدار مردم، دلسوزان و ايران‌دوستان را شنيد و ايران را از خطرات گوناگوني كه با آن  رو به رو است، نجات داد. در بخش‌هايي از بيانيه عارف آمده است: چهل و پنج سال از پيروزي انقلاب اسلامي ايران مي‌گذرد؛ رهبرِ فقيد انقلاب به عنوانِ برجسته‌ترين مرجعِ ديني و فقيهِ عصر خويش، آنگاه كه با ارجاع به مردم و برگزاري رفراندوم، نوع حكومت و نظامِ برآمده از آن انقلاب را مبتني بر راي مردم، تعريف كرد، براي اولين‌بار در تاريخِ اين كشور، تعيين‌كنندگي و موسس بودنِ «جمهور» را در قاب و قالبِ «جمهوري اسلامي ايران» به منصه ظهور رساندند. هر چند عده‌اي كه در انقلاب ۵۷ نه نقشي اساسي ايفا كردند و نه فهمي جامع و دقيق از مطالباتِ تاريخيِ ايرانيان داشتند، فرصت‌طلبانه به دنبال نشستن بر سر سفره انقلاب و برقراري حكومت اسلامي به جاي جمهوري اسلامي بودند تا بدون ارجاع به آراي عمومي و نقش ِ بنيادين ِ مردم بتوانند بر مناصب تكيه بزنند. چرا نبايد از خود بپرسيم كه چرا و چگونه صندوق راي به عنوانِ منبعِ مشروعيت‌بخشِ جمهوري اسلامي، از آن اهميت و جايگاه و با آن ميزانِ استقبال، به وضعيت كنوني دچار شود؟  آيا نبايد حذف و طردهاي متوالي، ايستادگي در مقابل ِ مطالباتِ ملي و البته برخي ناوفاداري‌ها و خلفِ وعده‌ها را به عنوانِ مبانيِ اميدسوزي در كشور و نظام بدانيم؟ مطمئنا يكي از شاخص‌هاي توسعه‌يافتگي كشور كه اتفاقا از آرمان‌هاي اوليه انقلاب ۵۷ بود موضوع «آزادي» است. متاسفانه بعد از انقلاب اسلامي جرياني به دنبال قدسي كردنِ برخي اشخاص و حتي نهادهاي درونِ نظام برآمدند و به تبع آن، مانع از هرگونه نقد و انتقاد شدند و در صورت هر نوع مواجهه و نگاهِ انتقادي، با برخوردهاي امنيتي رو به رو شدند، در صورتي كه خواسته بزرگِ انقلابيون ۵۷، قدسي‌زدايي از اشخاص و نهادها بوده است.