نمونه‌اي توسعه‌يافته از دموكراسي
محمدرضا عارف
آنچه در انتخابات اخير كشور دوست، برادر و همسايه با جمعيت اكثريت مسلمان شاهديم، نمونه‌اي توسعه‌يافته از دموكراسي و مشاركت در كشوري غيرغربي است كه بيش از هر چيز نشان‌دهنده آن است كه از طرفي مي‌توان به سنت‌ها و ارزش‌هاي ديني پايبند بود و از سويي مي‌توان دستاوردهاي بشر در عرصه‌هاي مدرنيته و مدرنيزاسيون را پذيرفت. اين درحالي است كه ما ايرانيان بسي پيش‌تر از تركيه در عرصه‌هاي نظر و عمل، فكر نو و مشروطيت را پذيرفته بوديم و دو رخداد بزرگ نهضت مشروطيت و انقلاب ۵۷ را براي تحقق حق حاكميت ملي و شهروندي مدرن را پشت سر نهاده‌ايم، اما همچنان تا تحقق اين مطالبات تاريخي فاصله داريم. امروز دموكراسي در تركيه به چنان درجه‌اي رسيده كه احزاب مختلف به طور آزاد و با عبور از دخالت نظاميان، برنامه‌هاي خود را براي اتخاذ راي مردم در عرصه عمومي مطرح مي‌كنند و انتخاب آزاد مردمان آزاد و برابر كشورشان را با احترام مي‌پذيرند. اين رخداد مهم مي‌تواند براي ما درس‌آموز باشد. ما نيز مي‌توانيم با ايجاد زمينه مشاركت شهروندان ايران، فصل جديدي از تاريخ سياسي كشورمان را رقم بزنيم، كما اينكه احزاب مختلف تركيه، بالاخص احزاب مسلمان آن كشور از بدو شكل‌گيري از آموزه‌هاي متفكران كشورمان درس‌هاي زيادي گرفته‌اند.
اقتدار ناشي از راي مردم و مشاركت حداكثري، متضمن منافع و مصالح ايران عزيز است.
اگر به دنبال مشاركت مردم در تعيين سرنوشت خود هستيم بايد در اتاق فكر حاكميت نگاه نخبگي دست برتر را داشته باشند نه نگاه امنيتي. باشد كه در شكل‌دهي به فصل جديدي از مناسبات بين مردم و حاكميت و غلبه بر نقشه‌هاي شوم بدخواهان ايران عزيز، شاهد تصميماتي بزرگ در عرصه سياست كشور باشيم در غير اين صورت صرفا بايد با نگاه حسرت‌آلود، انتخاباتي نظير انتخابات تركيه را نظاره‌گر بود.